Krioterapia to jedna z najstarszych metod terapeutycznych stosowanych w fizykoterapii. Polega na miejscowym lub ogólnym zastosowaniu niskich temperatur. Zaletą krioterapii jest przyspieszenie okresu rekonwalescencji, działanie przeciwzapalne, przeciwkrwotoczne i przeciwbólowe.

Krioterapia miejscowa

Zabieg polegający na schłodzeniu skóry oraz tkanek głębiej położonych, w miejscu wystąpienia schorzenia lub urazu. Najczęściej stosowana jest szybko po wystąpieniu urazu, bo zmniejsza ból, stany zapalne, zwiększa siłę mięśniową oraz zakresu ruchu w stawie. Działa przeciwobrzękowo. Sesja trwa od 1 do 4 minut, a zastosowana temperatura to od -150 do -180 stopni Celsjusza. Najczęściej stosuje się ciekły azot.

Wskazania do krioterapii miejscowej

  • obrzęki powstałe po urazach, przy zapaleniach, obrzęki pooperacyjne,
  • ostre oraz przewlekłe schorzenia stawów i chrząstek stawowych (np. choroba Bechterewa, liszaj rumieniowaty, dna moczanowa, infekcyjne zapalenie stawów, zespół Reitera),
  • zespoły bólowe kręgosłupa, takie jak nerwoból nerwu kulszowego, stan po operacji jądra miażdżystego,
  • reumatyzm tkanek miękkich,
  • wypadki i inne urazy, takie jak stłuczenie mięśni, naciągnięcie mięśnia, oparzenie, skręcenie, zwichnięcie,
  • następstwa zabiegów chirurgicznych, np. obrzęki pooperacyjne, bóle blizn, przetoki,
  • przewlekłe choroby stawów, takie jak zapalenia okołostawowe i zwyrodnienia stawów.

Przeciwwskazania do krioterapii miejscowej

Krioterapia, choć skuteczna, nie może być przeprowadzana przy problemach takich jak:

  • zaburzenia czucia,
  • znaczna anemia,
  • nowotwory ostre i łagodne,
  • odmrożenia,
  • otwarte rany,
  • pokrzywka,
  • nadwrażliwość na zimno,
  • choroba Raynauda,
  • zaburzenia troficzne,
  • parestezje,
  • polineuropatie,
  • krioglobulinemia,
  • hemoglobinuria na zimno,
  • zaburzenia mikrokrążenia tkanek,
  • choroby serca i układu krążenia, zwłaszcza w zaawansowanym stopniu,
  • choroby nerek,
  • choroby pęcherza moczowego.

Krioterapia ogólna

Do zastosowania krioterapii ogólnej konieczna jest specjalnie skonstruowana komora w której temperatura dochodzi do -160 stopni Celsjusza. Pacjent ma na sobie kostium kąpielowy oraz czapkę, rękawiczki, skarpetki oraz osłony na uszy i nos. Sesja trwa około 2-3 minuty. W tym czasie pacjent powinien wykonywać energiczne ruchy. Po wyjściu z komory zalecane są ćwiczenia.

Krioterapię ogólną stosuje się

  • przy przewlekłych chorobach stawów,
  • przy reumatoidalnych zapaleniach stawów,
  • przy chorobie Bechterewa,
  • przy gośćcu łuszczycowym,
  • przy liszaju rumieniowatym,
  • przy kolagenozoch,
  • przy reumatyzmie tkanek miękkich.

Przeciwwskazania

Sesje w komorze krioterapeutycznej nie mogą być stosowane przy nadciśnieniu, chorobach serca i chorobach układu krążenia oraz przy chorobach płuc.