Krioterapia to jeden z najstarszych i najbardziej popularnych zabiegów fizykoterapeutycznych. Polega na miejscowym lub ogólnym zastosowaniu niskich temperatur. Zabieg sprzyja zwiększeniu masy mięśniowej, działa przeciwbólowo, przeciwzapalnie, zwiększa zakres ruchu w stawie i zmniejsza obrzęki. Różnicuje się dwa rodzaje krioterapii:
Krioterapia miejscowa
Polega na miejscowym zastosowaniu niskich temperatur na skórę i niżej położone tkanki. Najlepsze efekty przynosi bezpośrednio po wystąpieniu urazu, bo łagodzi ból, przyspiesza zmniejszanie obrzęku, zwiększa siłę mięśniową i zakres ruchu w stawie. Stosuje się ją przy:
- zespołach bólowych kręgosłupa, np. przy nerwobólach nerwu kulszowego,
- po operacji jądra miażdżystego,
- reumatyzmie tkanek miękkich,
- obrzękach powstałych po urazach i zapaleniach,
- obrzękach pooperacyjnych,
- ostrych oraz przewlekłych schorzeniach stawów i chrząstek stawowych (np. choroba Bechterewa, liszaj rumieniowaty, dna moczanowa, infekcyjne zapalenie stawów, zespół Reitera),
- przy urazach spowodowanych wypadkami, np. stłuczenie mięśni, naciągnięcie mięśnia, oparzenie, skręcenie, zwichnięcie,
- po zabiegach chirurgicznych, np. obrzęki pooperacyjne, bóle blizn, przetoki,
- przy przewlekłych chorobach stawów.
Krioterapii miejscowej nie należy stosować przy
- zaburzeniach czucia,
- znacznej anemii,
- nowotworach ostrych i łagodnych,
- odmrożeniach,
- otwartych ranach,
- pokrzywce,
- nadwrażliwości na zimno,
- chorobie Raynauda,
- zaburzeniach troficznych,
- parestezjach,
- polineuropatiach,
- krioglobulinemii,
- hemoglobinurii na zimno,
- zaburzeniach mikrokrążenia tkanek,
- chorobach serca i układu krążenia,
- chorobach nerek,
- chorobach pęcherza moczowego.
Krioterapia ogólna
Zabieg polegający na schłodzeniu całego ciała w specjalnie skonstruowanej komorze krioterapeutycznej. Pacjent ubrany w strój kąpielowy, czapkę, skarpetki, rękawiczki oraz z zasłoniętym nosem i uszami wchodzi do komory i w czasie 2 lub 3 minutowej sesji wykonuje energiczne ruchy. Po wyjściu z komory zaleca się specjalne ćwiczenia. Temperatura w komorze ma zakres od -120 do -160 stopni Celsjusza.
Wskazania do krioterapii ogólnej
- gościec łuszczycowy,
- liszaj rumieniowaty,
- przewlekłe choroby stawów,
- reumatoidalne choroby stawów,
- choroba Bechterewa,
- kolagenozy,
- reumatyzm tkanek miękkich.
Przeciwwskazania do krioterapii ogólnej
Sesji w komorze krioterapeutycznej nie stosuje się przy chorobach płuc, chorobach serca i układu krążenia oraz nadciśnieniu.
