Uleczalność borderline to temat, który wciąż jest sprawdzany i weryfikowany za pomocą różnorodnych badań, w których udział biorą osoby chore. Na ten moment nie można jednoznacznie stwierdzić, że to zaburzenie osobowości jest w pełni uleczalne w takim rozumieniu, jak ma to miejsce w przypadku innych chorób. Nie oznacza to jednak, że osoby chore, przez całe życie muszą zmagać się z objawami borderline.
Co to oznacza w praktyce? Czy mimo wszystko istnieje skuteczny sposób na uwolnienie się od ekstremalnych wahań nastroju, impulsywności, czy niestabilności w relacjach z innymi?
Co warto wiedzieć o borderline?
Ze względu na to, iż zaburzenie osobowości typu borderline nierzadko mylone jest z innymi problemami psychicznymi, warto posiadać przynajmniej podstawową wiedzę na ten temat. Poza tym nie wszyscy chorzy wiedzą, że ich burzliwe i często niebezpieczne zachowanie spowodowane jest właśnie tą chorobą. Znajomość objawów może w ich przypadku wiele zmienić i pozytywnie wpłynąć na codzienne funkcjonowanie.
Osoby z borderline mają duże problemy emocjonalne, ze skłonnością do zachowań impulsywnych i niebezpiecznych, łącznie z samookaleczeniem i próbami samobójczymi. Osobowość z pogranicza, jak w dosłownym tłumaczeniu brzmi nazwa tego schorzenia, to zaburzenie, które umiejscawiane są między schizofrenią a nerwicami.
Do najczęstszych objawów należą następujące objawy, które mogą występować zarówno pojedynczo, jak i stanowić kombinację kilku:
- lęk przed porzuceniem,
- chaotyczne i niestabilne relacje z innymi (kłótliwość i prowokowanie konfliktów),
- zniekształcony lub niejasny obraz siebie oraz otoczenia,
- gwałtowne i niekontrolowane zmiany nastroju,
- lekkomyślne, impulsywne i niebezpieczne zachowanie,
- samookaleczenia,
- próby samobójcze,
- nieustające uczucie pustki, połączone ze smutkiem, niespełnieniem i znudzeniem,
- epizody myśli paranoidalnych,
- skłonność do manipulowania,
- zaburzenia odżywiania,
- przerzucanie na innych odpowiedzialności za własne niepowodzenia,
- pełna negacja i stawianie w złym świetle byłych partnerów,
- brak pośrednich stanów pomiędzy doświadczanymi skrajnymi stanami euforii i załamania,
- Mnogość objawów nie oznacza, że osoby z borderline doświadczają ich wszystkich. Różny może być nie tylko ich rodzaj, ale też częstotliwość, nasilenie i czas trwania.
Zaburzenie osobowości typu borderline możesz wstępnie pomylić z chorobą afektywną dwubiegunową. W niej również dochodzi do dużych, bardzo skrajnych wahań nastoju. Jednak w przeciwieństwie do niej, u osób z borderline zachowanie stymulowane jest głównie przez stres. To niego zaś dochodzi w wyniku interakcji z innymi ludźmi.
Metody leczenia borderline
W zależności od stopnia zaawansowania choroby, uleczalność borderline uzależniona jest od momentu rozpoczęcia leczenia oraz udziału w psychoterapii i przyjmowania leków, jeśli te okażą się niezbędne do uzyskania zamierzonych efektów terapii.
Psychoterapia w leczeniu borderline
W przypadku choroby z zaburzeniem osobowości typu borderline sprawdza się kilka rodzajów terapii. Dzięki temu, że są terapeuta indywidualnie dostosowuje je do pacjenta, szanse na uwolnienie od objawów i przywrócenie stabilności emocjonalnej są dużo większe.
W leczeniu borderline lekarz może zastosować:
Terapię poznawczo-behawioralną
Zorientowana na cel, pomaga dokładniej przyjrzeć się myślom i emocjom, których na co dzień doświadcza osoba chora oraz mechanizmom, które za tym stoją,
Terapię MBT
Ta oparta o mentalizacji terapia pomaga chorym na borderline zrozumieć, że ich zachowanie wynika z targanych nimi emocji. Zaś ich rozpoznanie daje duże szanse na bardziej świadome wyrażanie tego, co w danej chwili czują. Wykorzystanie tej wiedzy w praktyce, pomaga przejąć kontrolę nad działaniami w codziennym życiu,
Terapię skoncentrowana na przeniesieniu (TFP)
Jej celem jest między innymi integracja obrazu własnej osoby i innych ludzi oraz zrozumienie mechanizmów obronnych, które często stoją za danym zachowaniem. Możliwe to jest dzięki przeniesieniu na terapeutę uczuć, których chory doświadcza w codziennych relacjach z innymi i bieżące ich analizowanie oraz zrozumienie,
Terapię grupową
Jak sama nazwa wskazuje, odbywa się w grupie pod okiem terapeuty lub psychologa. Pomaga wypracować odmienne od tych znanych, bardziej pozytywne interakcje z innymi oraz nauczyć się skutecznie wyrażać siebie.
Farmakoterapia w leczeniu borderline
Jeśli wymaga tego sytuacja, lekarz może włączyć do terapii odpowiednie leki. Do farmakoterapii zwykle kwalifikują się chorzy, u których borderline objawia się w postaci zachowań psychotycznych, maniakalnych, depresyjnych i nerwicowych. W jej ramach lekarz może zalecić przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych, przeciwpsychotycznych lub takich, które pomagają ustabilizować zmienny nastrój.
Uleczalność borderline — jakie są rokowania
O tym, jak ważne jest podjęcie leczenia przez osoby z borderline, świadczy fakt, iż jego brak zwiększa ryzyko depresji, samookaleczenia, samobójstwa oraz nadużywania alkoholu i substancji psychoaktywnych. Poza tym chorzy mają problem z utrzymaniem pracy, a ich relacje są chaotyczne i narażone na rozwody oraz separacje od członków rodziny i przyjaciół. Nieobce są im też problemy finansowe i prawne.
Jak już wiesz, uleczalność borderline nie jest stuprocentowa, ale rokowania są bardzo dobre. Jeśli chory przez cały czas korzysta z terapii, jest zmotywowany, cierpliwy i stosuje się do zaleceń terapeuty, z czasem objawy ustępuję. Dla chorego oznacza to poprawę jakości życia, w tym relacji z innymi.
Paweł Potempa - Psychiatra
Niestety, aktualnie nie ma leku na borderline i zawsze istnieje ryzyko nawrotu objawów. Każdy chory powinien mieć tego świadomość i w razie ich wystąpienia, jak najszybciej zgłosić się do swojego terapeuty. Niemniej jednak, jak pokazują prowadzone badani z udziałem chorych, podjęcie leczenia znacznie przyspiesza proces zanikania objawów borderline. Nie ma tu dróg na skróty, ale dzięki leczeniu objawy można skutecznie kontrolować, zmniejszyć ich intensywność, a nawet całkowicie wyeliminować.
Choć okres wolny od objawów borderline jest różny w przypadku każdego chorego, to wielu z nich doświadcza dwuletniej przerwy, a spora grupa cieszy się ich brakiem przez dużo więcej lat.
Dzięki dużej podatności na leczenie w przypadku zaburzenia osobowości typu borderline, chorzy, którzy poddają się terapii i dają sobie czas na uzyskanie wyników, mogą cieszyć się pełną wolnością od objawów. W wybranych przypadkach mogą nawet już nigdy więcej ich nie doświadczyć.
Uleczalność borderline w praktyce oznacza, że choroba wchodzi w stan remisji (chorzy nie spełniają określonych kryteriów diagnostycznych), a osoby z borderline wracają do zdrowia (mogą przez dłuższy czas bez problemu funkcjonować w różnych obszarach życia, a ich relacje osobiste i zawodowe ulegają znaczącej poprawie).
Źródło:
