Ciało noworodka jest bardzo kruche, delikatne i niestabilne, a jego rozwój będzie trwał przez kolejne lata. Niestety, już na samym początku tej drogi, może dojść do pewnych nieprawidłowości. Jedną z nich jest dysplazja stawu biodrowego.
Ze względu na fizjologiczną niedojrzałość poszczególnych części stawów biodrowych u noworodka, kości które je tworzą, można łatwo przesuwać. Problem pojawia się w chwili, gdy tracą one kontakt ze sobą i staw nie może prawidłowo się rozwijać.
Jakie są przyczyny tego schorzenia i na czym polega leczenie dysplazji stawu biodrowego u dzieci?
Dysplazja stawu biodrowego – przyczyny
Przyczyn dysplazji stawu biodrowego u dziecka jest co najmniej kilka. Jedną z głównych jest niewystarczająca ilość miejsca w łonie matki.
Z tego powodu głowa kości udowej w trakcie przemieszczania się w panewce, naciska przez dłuższy czas na krawędź torebki. Prowadzi to do deformacji gniazda i może spowodować dysplazję stawu biodrowego ze zwichnięciem stawu. Ten brak miejsca może wynikać z małej objętości wód płodowych, wysokiego ciśnienia krwi matki w trakcie ciąży lub położenia pośladków.
Nie bez znaczenia na powstanie dysplazji stawu biodrowego są czynniki hormonalne, które odpowiadają za rozluźnienie stawów miednicy u kobiety w ciąży. Skutkiem tego może być zwiotczenie torebek stawowych lub rozciąganie stawu biodrowego płodu.
Do uszkodzenia niektórych elementów stawu biodrowego, może też dojść w czasie porodu. Szczególnie gdy ma miejsce ułożenie miednicowe dziecka.
Jak rozpoznać dysplazję stawu biodrowego u dziecka?
Pierwsze objawy, które mogą wskazywać na problem z biodrami u dziecka, powinien zauważyć już lekarze na oddziale noworodkowym lub też w trakcie okresowych wizyt profilaktycznych, które mają miejsce w pierwszym roku życia.
Wyniki tych badań, powinieneś mieć zapisane w książeczce zdrowia dziecka. Sprawdź to, zanim dostaniesz wypis ze szpitala po porodzie. W razie potrzeby, poproś lekarza, by uzupełnił brak.
Do najczęstszych objawów dysplazji i zwichnięcia stawu biodrowego, należą:
- widoczne gołym okiem skrócenie chorej nogi,
- brak stabilności stawu biodrowego – kość udowa przesuwa się poza granice panewki, co możesz wyczuć jako przeskakiwanie w stawie biodrowym w trakcie odwodzenia i przywodzenia nóżki dziecka,
- zwichnięcie, a następnie ponowne ustawienie głowy kości udowej,
- ograniczenie pojawiające się w trakcie odwodzenia chorego stawu biodrowego,
- asymetryczne fałdy na tyle ud.
Jeśli lekarz nic nie stwierdził podczas badania, ale w trakcie domowej pielęgnacji zauważysz pewne nieprawidłowości, zgłoś mu to w ciągu tygodnia. Dla upewnienia się, czy twoje obserwacje są słuszne, może zlecić badanie USG biodra dziecka. Niezbędna też może okazać się konsultacja ortopedyczna.
Dysplazja stawu biodrowego dziecka – leczenie
Podobnie, jak w wielu przypadkach chorobowych, tak i tu, im szybciej zostanie zdiagnozowany problem ze stawem biodrowym, tym bardziej skuteczne będzie leczenie.
We wczesnym okresie zwykle nie jest ono konieczne, ponieważ dysplazja koryguje się sama. By wspomóc ten proces, możesz nosić dziecko w chuście oraz zakładać pieluszkę tak, by utrzymywała biodra zgięte. Unikaj też przedwczesnego naciągania bioder.
Rodzaje terapii oraz metody leczenia zależą od oceny stanu bioder sposobem Grafa, której lekarz dokonuje z pomocą badania USG.
Jeśli u twojego dziecka zdiagnozowano typ IIB, IIC, D, w leczeniu zostaną zastosowane ortezy odwodzące.
Typ III i IV wymaga leczenia i to pilnego, gdyż dochodzi do przemieszczania głowy kości udowej w stosunku do panewki. Przemieszczenie może być częściowe lub całkowite. W takiej sytuacji lekarz może zdecydować o nastawieniu w znieczuleniu ogólnym i unieruchomieniu obejmującym biodra i obie nogi.
Leczenia operacyjnego wymaga natomiast dysplazja stawu biodrowego, która została wykryta zbyt późno, czyli po 6-9 miesiącu życia dziecka.
