Do złamania kości może dość zarówno w trakcie wypadku komunikacyjnego, jak i uprawiania sportu. Im młodszy i zdrowszy jest organizm, tym krótszy jest proces zdrowienia. Inaczej sytuacja wygląda u osób, których kości nie są w najlepszym stanie. Niestety zwykle dowiadują się one o tym w chwili, gdy dojdzie do urazu. Złamanie osteoporotyczne to skutek choroby, która nie bez powodu nazywana jest cichym zabójcą.
Czym jest osteoporoza i jak uchronić się przed złamaniem, do którego może się ona przyczynić?
Czym jest osteoporoza?
Osteoporoza to choroba kości. Od samego początku nie daje praktycznie żadnych objawów, przez co rozwija się w sposób niezauważony. Nie boli i nie ogranicza ruchomości. Dlatego w większości przypadków diagnozowana jest dopiero w starszym wieku i to w chwili, gdy dojdzie do złamania.
Kości objęte osteoporozą stają się coraz lżejsze, co spowodowane jest ubytkiem masy kostnej. Ta zaś wynika ze zmian w strukturze. Kości można porównać do plastra miodu. W przekroju od razu dają się zauważyć niewielkie przestrzenie. U zdrowego człowieka są one niewielkie, przez co kość jest mocniejsza i cięższa. Osteoporoza to wszystko zmienia. Wolne przestrzenie robią się coraz większe, co oznacza, że struktura kości staje się słabsza. Przezierna masa kostna nie jest już w stanie wytrzymać nawet niewielkich przeciążeń i łatwo ulega uszkodzeniu. W ten sposób, bez wyraźnej przyczyny, dochodzi do złamania osteoporotycznego.
Dlaczego złamanie osteoporotyczne jest takie groźne?
Gdy po raz pierwszy dochodzi do złamania osteoporotycznego, osoby, które doznały urazu, są tym faktem bardzo zaskoczone. Nie było bowiem w ich przekonaniu żadnego wystarczającego powodu, by tak się stało. Jeśli cierpisz na osteoporozę, możesz złamać rękę przy upadku na podłogę z wysokości krzesła lub łóżka. Urazu nogi może doznać przy nieuważnym schodzeniu ze schodów, gdy pomniesz jeden schodek i mocniej nastąpisz na podłoże. Choć wydaje się to absurdalne, to niestety tego typu sytuacje nie należą do rzadkości.
Złamanie osteoporotyczne zwane jest też złamaniem niskoenergetycznym. Wynika to z tego, iż do urazu nie jest potrzebna duża siła, napór dużej energii, jak ma to miejsce w przypadku złamania zdrowej kości. Mocno przerzedzona kość zniszczona przez osteoporozę ma dużo mniejszą wytrzymałość.
Utrudniony proces leczenia
Znaczne pogorszenie jakości tkanki kostnej to jeden z głównych powodów, dla których tak trudno leczy się osoby ze złamaniem osteoporotycznym. Po zabiegu ortopedycznym u osoby zdrowej, bardzo szybko rozpoczyna się rehabilitacja. Jeszcze na sali szpitalnej pacjent jest pionizowany, po czym wdrażane są pierwsze zabiegi i ćwiczenia. Wszystko po to, by nie pozwolić mięśniom na zbyt długą bezczynność, co mogłoby je znacznie osłabić i tym samym doprowadzić do zbytniego obciążenia nastawionej kości. Zła kondycja kości sprawia, że lekarz nie jest w stanie zagwarantować, że ustabilizowanie w miejscu złamania się utrzyma.
Zwiększone ryzyko powikłań
Trudno w takiej sytuacji od razu rozpocząć rehabilitację co sprawia, że osoba z urazem musi przez pewien czas pozostać w łóżku. To zaś grozi różnymi powikłaniami, które mogą przybrać postać zakrzepów, zatorów, zaniku mięśniowego, udaru, czy odleżyn.
Złamania osteoporotyczne najczęściej dotykają osoby w podeszłym wieku, z licznymi chorobami współistniejącymi i ograniczoną ruchomością. Dodatkowe utrudnienie w postaci złamania, zwłaszcza gdy doszło do uszkodzenia w obrębie stawu biodrowego, tylko pogłębiają ich zły stan zdrowia. Pogorszeniu ulega też stan psychiczny i emocjonalny chorego.
Gdy dochodzi do tego przebywanie całymi dniami w samotności, bycie zdanym na pomoc innych, bez widocznych oznak poprawy stanu zdrowia, osoba starsza nie wykazuje żadnych chęci do współpracy zarówno z lekarzem, jak i z rehabilitantem. Nierzadko nie podejmuje prób wykonania najprostszych ćwiczeń, które mogłyby polepszyć jego stan i pomóc w odzyskaniu mobilności.
Niestety jednym ze skutków złamania osteoporotycznego jest śmierć z powodu powikłań.
Jak uchronić się przed złamaniem osteoporotycznym?
Najlepszym sposobem jest stosowanie profilaktyki osteoporotycznej. Jednym z jej ważnych elementów jest aktywność fizyczna, która powinna mieć miejsce przez całe życie. Wpływa ona pozytywnie na układ kostny i zmniejsza ryzyko zachorowania na osteoporozę. Nie bez znaczenia jest również dieta i styl życia.
Bardzo dobry sposobem na zmniejszenie ryzyka złamania osteoporotycznego jest regularne korzystania z badania densytometrycznego, czyli kontrolowanie gęstości kości. W przypadku zdiagnozowania choroby należy unikać sytuacji, okoliczności i działań, które mogłyby doprowadzić do złamania. Ważny jest też umiarkowany ruch fizyczny, dobrze dobrana suplementacja i dobra dla kości dieta.
