Przeskakiwanie, strzelanie i chrobotanie w okolicy łopatki powinno cię niepokoić, gdy nie jest to jednorazowe doznanie. Jeśli doświadczasz czegoś takiego, może to świadczyć o tym, iż cierpisz na zespół trzaskającej łopatki. Co dokładnie kryje się pod tym pojęciem, jakie są przyczyny i na czym polega leczenie?
Czym jest zespół trzaskającej łopatki?
Znajdująca się w tylnej części klatki piersiowej trójkątna płaska kość, to właśnie twoja łopatka. Z tułowiem połączona jest za pomocą obojczyka, natomiast o jej ułożenie dbają otaczające ją mięśnie.
Gdy wykonujesz czynności, w które zaangażowane są twoje ręce, łopatka ślizga się po żebrach w tylnej części klatki piersiowej. Problem pojawia się wówczas, gdy ten ślizg z jakiegoś powodu jest zaburzony, co objawia się wspomnianym już trzaskiem, tarciem, chrobotaniem lub przeskakiwaniem. To właśnie zespół trzaskającej łopatki.
Jakie mogą być przyczyny tego schorzenia?
Zespół trzaskającej łopatki może się pojawić, gdy łopatka jest wyjątkowo mocno eksploatowana poprzez długotrwałe powtarzanie angażujących ją czynności. Ryzyko jest większe, gdy dojdą do tego różnego rodzaju nieprawidłowości w obrębie samej kości łopatki.
Dlatego w grupie ryzyka są osoby, które uprawiają wybrane dyscypliny sportowe, w tym tenis, siatkówkę i piłkę ręczną oraz wykonujące zawody malarza, tynkarza lub tapeciarza. Przeciążenia, mikrouszkodzenia mięśni i stany ciągłego napięcia to elementy, które mogą w znacznym stopniu przyczynić się do pojawienia się problemów zdrowotnych dotykających łopatkę.
Są też inne czynniki, które mogą sprzyjać pojawienie się tego schorzenia. Należą do nich przeciążenia, zaburzenia budowy kostnej łopatki oraz mięśniowe, czy też zapalenia kaletki i urazy obręczy barkowej.
Jak się objawia zespół trzaskającej łopatki?
Do wspomnianych wcześniej trzasków i przeskakiwania w łopatce, zwykle dochodzi w sytuacji, gdy ruszasz obręczą barkową i wykonujesz rękami ruchy nad głową. To jednak nie wszystkie objawy, które mogą wskazywać na zespół trzaskającej łopatki.
Z czasem może bowiem do nich dołączyć nasilający się w trakcie podnoszenia rąk nad głowę ból. To znak, że twoja dolegliwość pogłębiła się, czego z pewnością nie powinieneś lekceważyć. Oprócz bólu możesz też zauważyć stopniowe ograniczenie ruchomości w rękach.
W zaawansowanym stadium ból może towarzyszyć ci również, gdy twoje ręce odpoczywają. Poszerza się też obszar, w którym go odczuwasz i poza łopatką obejmuje on kręgosłup szyjny i bark.
Zespół trzaskającej łopatki — na czym polega leczenie
W zależności od stopnia zaawansowania zmian w łopatce i tym samym postawionej diagnozy lekarz może zdecydować zarówno o podjęciu leczenia zachowawczego, jak i operacyjnego.
Leczenie zachowawcze w zespole trzaskającej łopatki
Tym, od czego należy zacząć i co od razu może przynieść odczuwalną poprawę, jest odciążenie łopatki i obręczy barkowej. Nie powinieneś wykonywać czynności, które wywołują ból oraz znane ci uczucie przeskakiwania, chrobotania, czy trzasku. Gdyby okazało się to niewystarczające, możesz przyjmować leki przeciwbólowe, przeciwzapalne i rozluźniające mięśnie. Stosuj je po wcześniejszej konsultacji z lekarzem lub rehabilitantem.
Kolejnym krokiem w ramach leczenia zachowawczego jest fizykoterapia i zabiegi, z których możesz korzystać w jej ramach. Mowa tu przede wszystkim o:
- krioterapii — działa przeciwbólowo i przeciwzapalnie,
- elektrostymulacji — zwiększa siłę oraz masę mięśniową,
- polu magnetycznym, laseroterapii i ultradźwiękach — regenerują i naprawiają tkanki miękkie, które uległy uszkodzeniu,
- masażu tkanek głębokich — zmniejsza napięcie w okolicy barku oraz poprawia ukrwienie i odżywienie tkanek,
- kinezjotapingu — łagodzi napięcia i niweluje ból,
- terapiach manualnych — odblokowują i przywracają właściwą pracę stawu,
- mobilizacji łopatki.
Jeśli okaże się, że tego rodzaju działania nie przynoszą spodziewanych korzyści, lekarz może zdecydować o przeprowadzeniu zabiegu operacyjnego.
Leczenie operacyjne
Oprócz braku efektów leczenia zachowawczego wskazaniem do leczenia operacyjnego mogą też być zmiany w postaci anomalii anatomicznych łopatki, zmian kostnych, czy też ciał wolnych w przestrzeni łopatkowo-żebrowej.
W takiej sytuacji lekarz może przeprowadzić zabieg techniką otwartą lub artroskopową.
W przypadku małoinwazyjnej metody artroskopowej nie dochodzi do naruszenia ciągłości tkanki mięśniowej. Dzięki temu dużo krótsza jest rehabilitacja i czas powrotu do pełnej sprawności. Mniejsze jest też ryzyko ewentualnych powikłań i sama blizna po nacięciu skóry.
Choć dzięki nowoczesnym, małoinwazyjnym technikom operacyjnym okres wyłączenia czy to z aktywności sportowej, czy z bardziej wymagających zadań wykonywanych w życiu osobistym i zawodowym jest dużo krótszy, to i tak na pierwszym miejscu powinieneś stawiać na profilaktykę. Nie jest to łatwe, jeśli jesteś zawodowym sportowcem lub wykonujesz pracę dużo bardziej obciążającą kończyny górne, w tym łopatki. Dlatego powinieneś szczególnie dbać o wzmocnienie mięśni obręczy barkowej i tym samym zwiększyć stabilność stawu barkowego.
Źródło:
www.wylecz.to
