Problemy z widzeniem mogą być spowodowane nie tylko schorzeniami i osłabieniem funkcji samej gałki ocznej. Ograniczać pole widzenia może też opadająca powieka. Czym jest ptoza, jakie są jej przyczyny i co możesz zrobić, by przywrócić oku pełne pole widzenia?
Opadająca powieka – problem nie tylko ludzi w starszym wieku
Schorzenie to dotyczy wyłącznie powieki górnej i polega na opadaniu fałdu powieki, przez co oko wygląda, jakby było otwarte jedynie do połowy. U osoby zdrowej, brzeg rzęsowy znajduje się 1,5 mm powyżej punktu rąbka rogówki. Jeśli cierpisz na ptozę, pułap ten jest niższy, a wysokość szpary powiekowej jest zmniejszona. Dzieje się tak, ponieważ górna powieka przesłania źrenice, tym samym zakłócając normalne pole widzenia.
Opadająca powieka dotyczy nie tylko osób starszych, choć wraz z wiekiem, może występować częściej. Zdarza się jednak również u dzieci.
Jakie są przyczyny opadania powieki?
Opadająca powieka może pojawić się wraz z upływem czasu jako efekt starzenia się organizmu. Wynika to z mniejszej niż w młodszym wieku produkcji kolagenu i elastyny, które odpowiadają za gęstość skóry. Z wiekiem może też dojść dysfunkcji mięśnia dźwigacza powieki górnej i osłabieniem jego siły. Do jego uszkodzenia może również dojść w wyniku powikłań po operacjach przeprowadzonych na oku lub też po urazach.
Do innych ważnych przyczyn należą:
- niewłaściwe działanie lub struktura rozcięgna mięśnia dźwigacza powieki,
- nieprawidłowe lub patologiczne unerwienie,
- mechaniczne obciążenie powieki przez duży pourazowy obrzęk, guz i blizny pozapalne,
- czynnościowe lub anatomiczne uszkodzenia mięśnia, jego unerwienia lub rozcięgna,
- skutki uboczne zastosowania preparatu toksyny botulinowej do likwidacji tików twarzy oraz zmarszczek mimicznych.
Ptoza może być też:
- wrodzona – wynika z nieprawidłowego rozwoju mięśnia dźwigacza powieki,
- nabyta – gdy dojdzie do zmian inwolucyjnych rozcięgna lub zerwania jego przyczepu.
Również długotrwałe noszenie twardych soczewek kontaktowych, może doprowadzić do rozcięgnowego opadnięcia powieki.
Do innych przyczyn opadającej powieki należą:
- wrodzone lub nabyte porażenie nerwu okoruchowego,
- wrodzony lub nabyty zespół Hornera.
Pamiętaj też, że ptoza może być skutkiem zbytniego pocierania powiek oraz niewłaściwej higieny oczu.
Zabiegi na opadającą powiekę – nie tylko blefaroplastyka
Jeśli opadająca powieka nie jest na tyle rozwinięta, że ogranicza pole widzenia, czy przeszkadza ci w codziennym życiu, nie musisz decydować się na leczenie operacyjne. Wystarczy, że skonsultujesz się z lekarzem i będziesz obserwował rozwój ptozy.
W innym przypadku, forma leczenia zależy od przyczyny, która doprowadziła do powstania opadającej powieki.
W sytuacji, gdy spowodowała ją dysfunkcja mięśnia dźwigacza powieki górnej, najskuteczniejszą formą leczenia jest operacja chirurgiczna, która polega na napięciu tego mięśnia. Gdyby jednak nie udało się tego zrobić, lekarz może przywiązać powiekę do mięśni odpowiedzialnych za unoszenie brwi.
W innych przypadkach możesz skorzystać z blefaroplastyki. Polega ona na zrobieniu niewielkiego nacięcia i wycięciu nadmiaru skóry oraz zbędnego tłuszczu z powieki.
Alternatywą dla tego rodzaju zabiegu, jest zastosowanie plazmy. Wykorzystywany w tej metodzie ładunek elektryczny, wytwarza ciepło, które z kolei ogrzewa skórę i usuwa defekty.
Zanim jednak lekarz podejmie decyzję o wykonaniu zabiegu, musi wykluczyć wszelkie przeciwwskazania. Do tych zaś należą między innymi:
- nadciśnienie,
- choroba serca,
- cukrzyca,
- nadczynność tarczycy,
- przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych.
Może się zdarzyć, że po operacji opadającej powieki pojawi się u ciebie zespół suchego oka. To jednak efekt przejściowy, który możesz łagodzić zapuszczając sztuczne łzy.
Gdyby pojawiły się obrzęki lub siniaki, powinny one ustąpić już po tygodniu. Również samoczynnie ustępuje podwójne widzenie lub zamazany obraz, które zdarzają się jako skutek operacji.
