Rak piersi to jeden z najpopularniejszych nowotworów występujących wśród kobiet. Regularne sprawdzanie swoich piersi oraz poddawanie się badaniom, pozwala wykryć niepokojące zmiany na wczesnym etapie ich powstawania. Edukacja kobiet w temacie dbania o swoje piersi to jedno z najważniejszych elementów kampanii społecznych, które przynosi coraz lepsze skutki. Kobiety mają coraz większą świadomość zagrożenia i częściej oraz chętniej poddają się badaniom profilaktycznym. A jakie zadanie ma w tym wszystkim biopsja mammotoniczna?
Co to jest biopsja mammotoniczna?
Jest to specjalistyczne badanie i najnowocześniejsza metoda, która pozwala szybko ustalić, z jakim rodzajem nowotworu mamy do czynienia. Wykonuje się ją zwłaszcza wtedy, kiedy nie jest możliwe ustalenia inwazyjności nowotworu na podstawie badań przeprowadzonych wcześniej. Ustalenie charakteru zmiany nowotworowej przede wszystkim pozwala określić z czym musimy się zmierzyć i jakiego rodzaju leczenie wdrożyć. Dzięki urządzeniu zwanym mammotomem, można także usuwać niewielkie zmiany w obrębie piersi. Badanie może mieć zatem także charakter terapeutyczny.
Na czym polega badanie?
Zabieg trwa około 20-40 minut i jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym. Znieczulenie jest niezbędnym elementem badania, ponieważ lekarz wykonuje niewielkie nacięcia w obrębie piersi, które pozwala mu na pobranie materiału do badania lub wykonanie zaplanowanego zabiegu. Po zabiegu, pacjentka musi nosić opatrunek przez jakiś czas. Badanie nie pozostawia dużej blizny (około 3 mm), ponieważ wykonanie go wymaga wykonania niewielkiego nacięcia. Pobrany wycinek jest poddawany badaniu histopatologicznemu w laboratorium i pozwala z dużą dokładnością określić obecność oraz rodzaj komórek nowotworowych. Poddanie się biopsji mammotonicznej, nie wymaga od pacjentki pozostawania w szpitalu. Najczęściej, po kilku godzinach można już opuścić gabinet i wrócić do domu.
Czy biposja jest badaniem bezpiecznym?
Powikłania po poddaniu się biopsji mammotonicznej są niezwykle rzadkie, choć mogą się zdarzyć o czym z pewnością poinformuje Cię lekarz. Ponieważ wykonanie badania można zaliczyć do inwazyjnych, potencjalne powikłania to: nadmierne krwawienie spowodowane przecięciem naczynia krwionośnego, zakażenie, nieładna blizna, konieczność założenia szwów przez wykonanie zbyt dużego nacięcia.
Przygotowanie do zabiegu
Samo badanie nie wymaga od pacjentki szczególnych przygotowań. Warto jednak zadbać o swoje dobre samopoczucie, przed badaniem wziąć relaksującą (ale nie za długą kąpiel) i poprosić kogoś bliskiego o wsparcie psychiczne. Przed zabiegiem należy przede wszystkim poinformować lekarza o przyjmowanych lekach, chorobach przewlekłych i uczuleniach.
Jakie środki ostrożności należy zachować po wykonanym badaniu?
Przede wszystkim należy bezwzględnie stosować się do wskazań lekarza. Najczęściej w kilka godzin po badaniu, można już wrócić do codziennych zajęć, jednak trzeba robić to z umiarem. Przez kilka dni, lepiej unikać dużego wysiłku fizycznego. Nie należy podnosić ciężkich zakupów i ograniczyć bardzo energiczne ruchy. W tym czasie lepiej odpuścić sobie trening na siłowni czy zajęcia fitness. Pacjentka powinna nosić specjalny opatrunek uciskowy przez około 24 godziny po zabiegu. Po tym czasie, opatrunek trzeba zmienić i stosować się do zaleceń lekarskich. Lekarza najczęściej wystawiają zwolnienie lekarskie na dwa dni i zwykle jest to czas wystarczający na regenerację i powrót do aktywności zawodowej.
Biopsja mammotoniczna to badanie, które umożliwia szybką i pewną diagnozę, jest więc badaniem, które może uratować życie lub uchronić kobietę przed amputacją piersi. Nie ma powodu, aby obawiać się badania. Szybsza diagnoza to większa szansa na całkowite wyleczenie.
Urządzenie do MMT
Sprzęt do wykonania biopsji MMT składa się z igły biopsyjnej zaopatrzonej w mechanizm tnący, czyli nóż rotacyjny, który pozwala na uzyskanie fragmentów zmiany. Do igły przyłączona jest aparatura, której głównym zadaniem jest wytworzenie podciśnienia. Dzięki temu zmiana umieszczana jest w kanale biopsyjnym, przez co możliwe jest jej rozdrobnienie.
Wskazania do wykonania biopsji mammotomicznej
Badanie tego rodzaju wykonywane jest u kobiet z wykrytymi zmianami tkankowymi w piersiach. Patologiczne zmiany często wykrywane są w czasie diagnostyki obrazowej, czyli USG piersi i mammografii. Biopsja mammotomiczna zalecana jest przy diagnostyce niewielkich zmian, które nie przekraczają 1 centymetra wielkości na obrazie ultrasonograficznym lub mammograficznym oraz niewyczuwalnych podczas badania palpacyjnego.
Zalety biopsji mammotomicznej
Biopsja MMT to zabieg małoinwazyjny, nie deformuje on piersi, pozostawiając niemal niewidoczną bliznę. Badanie łączy zalety biopsji cienkoigłowej z zaletami zabiegu chirurgicznego, zapewniając przy tym optymalny stosunek inwazyjności do stosunku do wiarygodności pobranego materiału badawczego. Forma badania znajduje swoje zastosowanie u pacjentek po przebytych operacjach guzków piersi, jak również przy zwyrodnieniach wielotorbielowych.
Wykonując biopsję mammotomiczną nie trzeba narażać się na wiele wkłuć, aby pobrać właściwy wycinek do badania histopatologicznego. Zazwyczaj wykonuje się jedynie jedno wkłucie. W trakcie badania lekarz, pod kontrolą USG, może obrać igłę w dowolne strony, by pobrać nowy fragment tkanki, bez potrzeby ponownego nakłuwania piersi.
Biopsja mammotomiczna piersi daje bardzo dobry efekt kosmetyczny, ponieważ nie wymaga zakładania szwów i pozostawia jedynie wielką 3-milimetrową bliznę. To co jednak najważniejsze to fakt, że biopsja MMT daje możliwość szybkiej oraz skutecznej diagnozy, dzięki czemu może uratować życie.
Samobadanie piersi
Samodzielne badanie piersi to bardzo ważny element profilaktyki raka piersi. Pozwala na skuteczne wykrycie zmian na wczesnym etapie choroby nowotworowej, kiedy szanse na wyleczenie są największe. Według niektórych specjalistów samobadanie piersi prowadzone systematycznie i odpowiednio może przyczynić się do obniżenia odsetka umieralności kobiet z przyczyn nowotworowych. Szacuje się, że badanie tego rodzaju mogłoby uchronić dodatkowo przed wczesną śmiercią nawet 600 Polek rocznie.
Samobadanie piersi składa się z dwóch głównych etapów, czyli z oglądania piersi oraz badania palpacyjnego. Badanie zaleca się wykonywać począwszy od 20. roku życia, przynajmniej raz w miesiącu w okresie tygodnia po miesiączce, gdy piersi nie są obolałe lub obrzmiałe. Kobiety w okresie przekwitania powinny kontrolować swoje piersi dodatkowo w te same dni każdego miesiąca. Samobadanie piersi należy wykonywać dokładnie oraz bez pośpiechu. Powinno obejmować oglądanie piersi w lustrze oraz badanie dotykowe, zarówno w pozycji stojącej, jak i leżącej.
Samobadanie piersi – obserwacja
Przed przystąpieniem do badania należy zadbać o dobre oświetlenie w pomieszczeniu. Piersi należy oglądać przed lustrem, najpierw z rękoma opuszczonymi wzdłuż tułowia, a potem z podniesionymi nad głową. Należy dokładnie obserwować, czy nie pojawiły się na nich jakiekolwiek przebarwienia oraz zmiany, które wcześniej mogły być niewidoczne. Powinno się również zwrócić uwagę na pachy oraz okolice nad obojczykiem.
Następny etap samobadania piersi odbywa się bokiem do lustra, trzymając ręce wciąż w górze, oceniając czy w wyglądzie piersi nic się nie zmieniło. W tej części badania należy oprzeć dłonie na biodrach i uciskać je, by odpowiednio napiąć mięśnie klatki piersiowej. Należy dokładnie obserwować, czy nie ma niepokojących zmian w wyglądzie czy fakturze oraz zagłębień i fałdek. Wypatruj tego samego, gdy pochylisz się do przodu.
Samobadanie piersi – dotyk
Ta część badania powinna rozpocząć się od ściśnięcia brodawki i sprawdzenia, czy nie wydobywa się z niej niepokojący płyn. Oczywiście, w wypadku karmienia piersią, można to pominąć. W kolejnym etapie należy poszukiwać za pomocą dotyku guzków bądź zgrubień.
Samobadanie piersi powinno się wykonywać z jedną ręką uniesioną ku górze, a drugą aktywnie badającą pierś. Najlepiej robić to trzema środkowymi palcami płasko ułożonej dłoni, uciskając pierś, należy zataczać wokół niej kółka. Ruchy okrężne powinny być wykonywane w każdym kierunku, punkt przy punkcie, by następnie zacząć wykonywać coraz mniejsze kręgi, schodząc w kierunku sutka.
W kolejnym etapie należy zastosować również ruchy góra-dół oraz ruchy półkoliste. Samobadanie piersi tego rodzaju może być również wykonywane na leżąco, kładąc się na płaskiej powierzchni. Oczywiście, analogicznie jak w przypadku siedzenia bądź stania, jedna ręka powinna być uniesiona ku górze. Każda zmiana w wyglądzie lub pod dotykiem powinna być sygnałem alarmowym. Gdy w czasie badania pojawi się coś niepokojącego, należy natychmiastowo skontaktować się z lekarzem. Choć samobadanie piersi powinno być wykonywane regularnie, to nie należy również rezygnować z regularnych wizyt u ginekologa, USG oraz mammografii. Każda z tych metod diagnostycznych może uratować Twoje życie!
