Nie bój się padaczki. Jak pomóc choremu?

Większość ludzi wie, że istnieje choroba o nazwie padaczka i też zna jej podstawowe objawy. Niestety na teorii zwykle się kończy. Co jednak, jeśli będziesz świadkiem napadu padaczkowego, czy to bliskiej ci osoby, czy zupełnie przypadkowo spotkanej?
Prawdopodobieństwo zaistnienia takiej sytuacji, może nie jest zbyt wielkie, bo w Polsce, osób dotkniętych tą chorobą jest ok. 400 tysięcy, a na świecie ok. 70 milionów, ale mimo to, warto wiedzieć, jak powinna wyglądać pierwsza pomoc w ataku padaczki, by nie tylko pomóc, ale też nie zaszkodzić.

Objawy padaczki

Napad padaczkowy to objaw chwilowych zaburzeń czynności bioelektrycznej mózgu, trwający czasem kilkanaście sekund, a innym razem kilka minut. Występuje z różną, trudną do przewidzenia częstotliwością i może przybierać nietypowe formy, w zależności od obszaru mózgu, w którym występują nieprawidłowe wyładowania bioelektryczne.

Drgawki

To najbardziej charakterystyczny objaw padaczki. Napady padaczkowe toniczno-kloniczne, przejawiają się utratą przytomności oraz wyprężeniem i drgawkami całego ciała. Towarzyszy temu sinica, piana z ust i przygryzienie języka. Zdarza się też nieświadome oddanie moczu lub defekacja.
Atak padaczki zwykle trwa od 2 do 3 minut, po czym samoistnie ustaje.

Może się również zdarzyć, że drgawki nie obejmą całego ciała, a jedynie kończyny górne, powodując upuszczenie trzymanych akurat przedmiotów. Nie towarzyszy im utrata przytomności, ale może dojść do upadku w trakcie ich trwania. Pojawiają się zwykle po przebudzeniu lub w wyniku bodźców świetlnych. To tak zwane napady padaczkowe miokloczniczne.

Nieświadomość

To mniej znany rodzaj objawów padaczki. Nie występują tu drgawki, a jedynie utrata świadomości, która przejawia się chwilową „nieobecnością” i brakiem reakcji na słowa innych. Mogą jej towarzyszyć automatyzmy w postaci mlaskania, rozpinania guzików, czy też przełykania śliny. Po dwóch lub trzech minutach, chory wraca do świadomego odbioru rzeczywistości oraz czynności, która przez napad została przerwana.

Pierwsza pomoc w ataku padaczki

Jeśli kiedykolwiek będziesz świadkiem napadu padaczki, zwłaszcza tej, której towarzyszą drgawki, posiadając wiedzę zawartą w poniższej instrukcji, możesz bardzo pomóc choremu.

1. Zwykle po ok. 2-3 minutach, napady ustępują samoczynnie, dlatego zachowaj spokój i skup się na tym, co należy zrobić.
2. Jeśli będziesz blisko chorego, ułóż go w bezpiecznym miejscu, chroniąc go w ten sposób przed upadkiem, uderzeniem i innym uszkodzeniem ciała. Usuń też wszelkie przedmioty, które mogłyby wyrządzić mu krzywdę.
3. Nie powstrzymuj na siłę drgawek i nie krępuj ruchów ciała.
4. Nie wkładaj też nic grubego, wysokiego pod głowę, co mogłoby zmniejszyć drożność dróg oddechowych.
5. Jeśli zajdzie taka potrzeba, rozluźnij ubranie w miejscach, gdzie powoduje ograniczenia ruchowe i oddechowe.
6. Gdy zauważysz ciała obce w ustach, na przykład gumę do żucia, czy też sztuczną szczękę, wyjmij je, jeśli szczęki chorego na to pozwolą.
7. Z tym związana jest kolejna uwaga, by na siłę nie otwierać zaciśniętych szczęk, nie wkładać przedmiotów do ust, nie wlewać płynów i nie podawać leków.
8. W spokoju poczekaj, aż napad ustąpi, po czym ułóż chorego na boku, udrożnij drogi oddechowe, odchylając głowę do tyłu i sprawdź oddech. Pozostań z nim, aż odzyska pełną świadomość.
9. Gdyby okazało się, że po chwili nastąpił kolejny napad, albo ten pierwszy trwał dłużej, niż zwykle, wezwij pogotowie.

Oto pierwsza pomoc w ataku padaczki w formie filmu instruktażowego.