Zaburzenia odżywiania po operacjach bariatrycznych to niejedyny problem, z którym zmagają się osoby otyłe. Zwłaszcza gdy istniał on już wcześniej, co wymagało głębszego przygotowania psychicznego do bariatrii.
Co dokładnie może stanowić trudność i spore wyzwanie dla osób, które zdecydowały się na operacyjne leczenie otyłości i w jaki sposób mogą się od tego uwolnić?
Zaburzenia odżywiania — co kryje się pod tym pojęciem
Zniekształcone postrzeganie własnego ciała, niezdrowe nawyki żywieniowe, zajadanie trudnych emocji, czy napadowe zjadanie dużych porcji jedzenia, to różne formy tego samego problemu zdrowotnego, jakim są zaburzenia odżywiania.
Zmagają się tym zarówno osoby dorosłe, jak i młodzież, która również ma spore problemy z utrzymaniem prawidłowej wagi ciała. Do najczęstszych i tym samym najbardziej znanych zaburzeń, należy anoreksja i bulimia. Nie wyczerpują one jednak pełnej listy. Są bowiem osoby, które cierpią też na kompulsywne objadanie się, zespół nocnego jedzenia, ciągłe podjadanie, łaknienie spaczone, czy też ortoreksję.
Otyłości sprzyja głównie bulimia i kompulsywne objadanie się, a zaburzenia te nie należą do takich, z którymi łatwo sobie poradzić. Osoby, które na nie cierpią, mają problem z kontrolowaniem swoich zachowań związanych z jedzeniem. To zaś nierzadko skutkuje problemami zdrowotnymi na poziomie fizycznym i psychicznym.
Czy w takim razie wskazane jest w ich przypadku zastosowanie operacyjnego leczenia otyłości i czy wspomniane zaburzenia nie wpłyną na długoterminowe efekty zabiegu zmniejszania żołądka?
Zaburzenia odżywiania po operacjach bariatrycznych — jak uniknąć powrotu do złych nawyków
Zaburzenia odżywiania typu bulimia czy kompulsywne objadanie to problem, który istniał już przed zabiegiem bariatrycznym. Dlatego już wtedy w ramach przygotowania i kwalifikacji do operacji pacjent powinien rozpocząć odpowiednią terapię. Bez jego zgody i pełnego zaangażowania, zaburzenia odżywiania mogą stać się ważnym przeciwwskazaniem do zabiegu zmniejszania żołądka.
Jeśli jednak zadeklaruje on współpracę w każdej fazie leczenia, niezbędna będzie pomoc psychologiczna i psychiatryczna. Musi się rozpocząć odpowiednio wcześnie, by już na tym etapie pojawiły się jej pierwsze efekty. Chory musi się nauczyć panować nad objadaniem się i poznać sposoby radzenia sobie z emocjami, które są jednym z głównych czynników nasilających epizody obżarstwa.
I choć wydaje się, że zmniejszony żołądek będzie skutecznym powodem, by nie jeść zbyt dużo na raz, bo może się to źle skończyć, to nie dla osoby z nieleczonym zaburzeniem odżywiania. Owszem, doświadczy skutków w postaci mdłości i wymiotów, ale i tak może nie być w stanie się oprzeć wewnętrznemu przymusowi objadania się.
Przygotowanie osoby z zaburzeniami odżywiania do operacji bariatrycznej
Po zdiagnozowaniu zaburzenia odżywiania, chorujący na otyłość pacjent powinien skorzystać ze wsparcia psychologicznego. Jedną ze skutecznych metod jest terapia poznawczo-behawioralna. Pomaga ona odkryć przyczyny emocjonalne i niekorzystne przekonania, a następnie znaleźć nowe formy zachowań i sposoby radzenia sobie z uczuciami.
Ważne jest, by pacjent nie pokładał zbyt dużych nadziei w samej operacji. W jego przypadku mniejsze łaknienie i szybsze pojawienie się odczucia sytości może okazać się niewystarczające w hamowaniu przymusu spożywania większych posiłków. Już na tym etapie, przy normalnej pojemności żołądka powinien nauczyć się panować nad objawami zaburzenia. Dopóki nie będzie w określonym przez specjalistę stopniu zdolny do tego, dopóty może nie uzyskać zgody na sam zabieg.
Zaburzenia odżywiania po operacjach bariatrycznych — czyje wsparcie jest niezbędne
Nawet jeśli pacjent z zaburzeniem odżywiania poczynił duże postępy w terapii, to wciąż nie może być zbyt pewny swojego zachowania po zabiegu. Zaburzenia odżywiania po operacjach bariatrycznych nie znikają jak za skinieniem czarodziejskiej różdżki. Dlatego każda taka osoba powinna być pod stałą opieką zarówno dietetyka klinicznego, jak i psychologa lub psychoterapeuty.
Regularne spotkania z nimi, stosowanie się do otrzymywanych zaleceń i monitorowanie zarówno postępów w terapii odchudzania, jak i tej dotyczącej zaburzeń odżywiania, to podstawa do uzyskania zadowalających efektów operacji bariatrycznej. Do tego ważna jest szczerość co do wystąpienia epizodów objadania się, do których może i zapewne niejeden raz dojdzie. Skoro bowiem zdarzają się one osobom bez typowych zaburzeń odżywiania, to tym bardziej powinni być na to gotowi ci, którzy na nie cierpią i są w trakcie terapii. Samo uleganie napadom objadania nie stanowi tak dużego problemu, jeśli na bieżąco jest omawiane ze specjalistą. Tylko w ten sposób można stopniowo zmniejszyć częstotliwość tego typu zdarzeń.
O czym warto pamiętać?
Jak widać, zaburzenia odżywiania po operacjach bariatrycznych mogą stanowić spore wyzwanie zarówno dla pacjenta, jak i prowadzących terapię specjalistów. Jeśli jednak od samego początku wdrożone będą odpowiednie działania przygotowawcze i nie zabraknie ich formy pozabiegowej, są duże szanse na zrzucenie nadmiaru kilogramów i przywrócenie równowagi w organizmie. Również tej na poziomie psychicznym i emocjonalnym.
Jeśli więc zmagasz się z przedstawionymi tu problemami i jednocześnie chcesz podjąć leczenie otyłości, skonsultuj się z lekarzem bariatrą. Dowiesz się, jak wygląda proces kwalifikacji i z czyjej pomocy możesz skorzystać, by uwolnić swoje ciało od nadmiaru tkanki tłuszczowej a umysł od ograniczających cię zaburzeń odżywiania. To szansa na odzyskania zarówno zdrowia fizycznego, jak i psychicznego.
