Przykurcz Dupuytrena jest chorobą dłoni, obejmującą najczęściej palec serdeczny i mały. Przykurcze w stawach śródręczno-paliczkowych i międzypaliczkowych, powstają z przewlekłego zapalenia rozcięgna dłoniowego, prowadzącego do jego zwłóknienia, pogrubienia i skrócenia. Spowodowane to jest zbyt dużym rozrostem fibroblastów, które odpowiadają za tworzenie kolagenu typu III. Zgrubienia w postaci podskórnych guzków i pasm, które są charakterystyczne dla przykurczu Dupuytrena to efekt nienaturalnego zwiększenia produkcji wspomnianego kolagenu.
Schorzenie to najczęściej dotyka mężczyzn po 40. roku życia.
Jak się objawia choroba Dupuytrena?
Rozwój choroby Dupuytrena przebiega w kilku etapach. Objawy są na tyle charakterystyczne, że trudno je przeoczyć. Wystarczy więc podstawowa wiedza na ich temat, by w porę dostrzec niepokojące symptomy i zgłosić się do lekarza, który potwierdzi twoją wstępną diagnozę.
Do odczuć i ograniczeń obejmujących dłoń dotkniętą przykurczem Dupuytrena, należą między innymi:
- przykurcz rozcięgna dłoniowego,
- problemy z chwytaniem różnych przedmiotów i poruszaniem palcami,
- mniejsze, niż w zdrowej dłoni czucie na opuszkach palców,
- mrowienie,
- drętwienie,
- nienaturalnie duża potliwość dłoni.
Gdy chodzi o wygląd dłoni, tu również możesz zauważyć pewne zmiany w poszczególnych fazach rozwoju choroby. Wszystko zaczyna się od zgrubień i podskórnych guzków, które pojawiają się na powierzchni dłoni. To one w połączeniu z włóknistymi pasmami, już na początku powodują ograniczenie ruchomości palców.
Jeśli to zlekceważysz, przykurcz Dupuytrena da o sobie znać za pomocą bólu, który czuć będziesz w trakcie zginania palców po wewnętrznej stronie dłoni. Zwykle jest to palec mały i serdeczny, ale zdarza się, że choroba dotyka pozostałe palce.
Kolejnym zauważalnym objawem jest zwężenie dłoni, co jest skutkiem zwłóknienia poprzecznej warstwy rozcięgna. Im dłużej choroba nie jest leczona, tym większe powoduje ograniczenia ruchomości dłoni, a sam przykurcz ulega utrwaleniu.
Przyczyny przykurczu Dupuytrena
Za główne czynniki sprawcze przykurczu Dupuytrena uznaje się uwarunkowania genetyczne, ale sama przyczyna wciąż nie jest znana. Do jego pojawienia się mogą przyczynić się powtarzające urazy i przeciążenia tkanek miękkich, związane z wykonywaniem prac obciążających nadgarstek.
Przykurcz Dupuytrena zwykle występuje równolegle z:
- cukrzycą,
- padaczką,
- alkoholizmem,
- schorzeniami w układzie nerwowym,
- chorobami nerwu łokciowego.
Na jakiej podstawie lekarz stawia diagnozę?
Ze względu na charakter choroby, jeśli nie zachodzi podejrzenie zmian nowotworowych, lekarz nie zleca dodatkowych badań w postaci rezonansu magnetycznego, czy USG. Do stwierdzenia, czy dolegliwości, które dotyczą twojej dłoni i tym samym potwierdzenia, czy są one objawem przykurczu Dupuytrena, zwykle wystarcza tak zwany test stołu. Aby go wykonać, lekarz poprosi cię, abyś położył płasko na stole, dotknięte zmianami dłonie. Jeśli nie będziesz w stanie w pełni wyprostować palców tak, by przylegały do powierzchni stołu, wynik testu uznany będzie za pozytywny. Tym samym diagnoza, jaką usłyszysz, będzie brzmiała: przykurcz Dupuytrena.
Oprócz przeprowadzenia testu lekarz dokładnie obejrzy twoje dłonie i sprawdzi zakres ruchomości palców oraz maksymalną siłę chwytu, do jakiego są zdolne.
Sposoby leczenia
Im wcześniej choroba zostanie zdiagnozowana, tym lepsze efekty przyniesie leczenie. Chorzy na przykurcz Dupuytrena, mogą zostać poddani leczeniu farmakologicznemu, operacyjnemu i rehabilitacji.
Farmakoterapia
Przykurcz Dupuytrena nie we wszystkich postaciach nadaje się do leczenia farmakologicznego. Osobom, które zostały do niego zakwalifikowane, wstrzykuje się bezpośrednio do chorej tkanki Xiapex – enzym rozpuszczający pasma łącznotkankowe, powodujące przykurcz. Po 24 godzinach, dzięki terapii manualnej, można uzyskać wyprost palców.
Leczenie operacyjne
Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Podczas operacji, lekarz przecina przerośnięte pasma, które powodują przykurcze w palcach lub je wycina, po czym zszywa ranę. Jeśli zachodzi taka potrzeba, na czas gojenia, na rękę zakłada szynę gipsową. Dodatkowo, może też zdecydować o zdrenowaniu rany pooperacyjnej.
Pierwszego dnia po zabiegu, należy udać się na wizytę kontrolną, w celu zmiany opatrunku i usunięcia drenu, jeśli zostało założony.
Dwa tygodnie później, lekarz usuwa szwy i zdejmuje unieruchomienie. Pooperacyjna rekonwalescencja trwa ok. 4 tygodnie.
Choć operacja przykurczu Dupuytrena jest skuteczna, to zdarza się, że u niektórych pacjentów problem powraca. Wynika to z faktu, że operacja usuwa tylko następstwa choroby, a nie samą chorobę.
Rehabilitacja przed i po operacji
Zarówno przed operacją, jak i po, w celu zahamowania postępu choroby, zwłaszcza we wczesnym jej stadium, stosuje się fizjoterapię. Po operacji, przyspiesza ona regenerację blizny i pomaga w odzyskaniu pełnej sprawności dłoni.
Pomocna okazuje się również kinezyterapia, w ramach której pacjent, z pomocą drobnych przyrządów, wykonuje ćwiczenia usprawniające funkcje ręki. Może to robić sam lub z pomocą terapeuty.
Dużą rolę w odzyskiwaniu władzy w dłoni, odgrywają masaże połączone z zabiegami fizykalnymi, obejmującymi:
- magnetoterapię,
- laseroterapię,
- hydroterapię,
- ultrasonoterapię,
- nagrzewanie dłoni lampą typu Sollux,
- jonoforezę (zwłaszcza z lekami rozmiękczającymi bliznowce).
Zarówno przed jak i po operacji, osoby z przykurczem Dupuytrena, powinny oszczędzać dłonie i systematycznie wykonywać zalecane przez terapeutę ćwiczenia. Wszystko po to, by jak najszybciej i w jak największym stopniu, odzyskać sprawność w ręce.
