Przepuklina pachwinowa to przemieszczenie części narządów jamy brzusznej, do kanału pachwinowego. Powstaje, gdy na styku mięśni pojawi się w powięzi szparę otwór, przez który zaczyna wydostawać się otrzewna wraz z narządami wewnętrznymi, najczęściej jelitami. U mężczyzny istnieje w pachwinie fizjologiczny otwór, przez który z jamy brzusznej, do worka mosznowego biegną elementy powrózka nasiennego. To właśnie najczęściej przez ten otwór, gdy jest on za duży, przechodzi worek przepuklinowy. Dlatego też przepuklina znacznie częściej spotykana jest u mężczyzn.
Zewnętrznym objawem przepukliny jest pojawienie się guzka w okolicy pachwinowej. Jeśli udaje się go odprowadzić do brzucha, mówimy o przepuklinie wolnej, czyli odprowadzalnej. Jedynym sposobem wyleczenia przepukliny jest leczenie operacyjne, ale jeśli przepuklina jest odprowadzana, może ono zostać przeprowadzone w trybie planowym, natomiast przepuklina uwięźnięta, to znaczy taka, której nie da się odprowadzić do jamy brzusznej, musi być najczęściej leczona w trybie pilnym. Zabieg można przeprowadzić metodą klasyczną, „od zewnątrz”, poprzez cięcie wykonane na skórze lub metodą laparoskopową, przed 3-4 małe otwory w powłokach brzucha.
Osób należących do bezpośredniej grupy ryzyka jest dość sporo. Oczywiście, nie u wszystkich tych pacjentów wystąpią objawy chorobowe. Jakkolwiek można wyróżnić kilka cech wspólnych w tej grupie ryzyka. Należą do niej osoby:
- z osłabionymi mięśniami brzucha – głównie starsze,
- palące,
- z anatomiczną skłonnością do przepukliny,
- z genetycznie uwarunkowaną wadą tkanki łącznej,
- otyłe,
- pracujące fizycznie, zwłaszcza dźwigający duże ciężary,
- mężczyźni z powiększoną prostatą.
Każda przepuklina jest wskazaniem do leczenia operacyjnego, ponieważ nie ma innego sposobu na jej wyleczenie. Należy tylko ponownie zwrócić uwagę na to, że o ile przepukliny odprowadzane można leczyć planowo, to przepukliny uwięźnięte, których objawami są przede wszystkim ból, obrzęk i nieodprowadzany boleny guz w pachwinie, należy leczyć w trybie pilnym, gdyż często jest to stan zagrożenia życia.
- brak zgody pacjenta na zaproponowane leczenie,
- choroba niedokrwienna serca,
- ciężkie nadciśnienie tętnicze
- niewydolność krążenia,
- niedokrwistość,
- zaburzenia elektrolitowe,
- w każdej sytuacji, gdy ryzyko zabiegu jest wyższe od ryzyka samej choroby i możliwych jej powikłań.
Wyróżnia się dwa główne rodzaje przepukliny pachwinowej:
- skośna,
- prosta,
Może występować po jednej ze stron, lub w obu pachwinach jednocześnie. Przepuklina, która schodzi do worka mosznowego nazywana jest przepukliną mosznową. Taki rodzaj przepukliny, podobnie jak przepukliny pachwinowe, ale trwające powyżej 1,5-2 lat nie powinny być operowane laparoskopowo. Dlatego nie należy zwlekać z leczeniem i zgłosić się do chirurgii zaraz po rozpoznaniu przepukliny.
Przygotowanie do zabiegu
Przygotowanie zależy od rodzaju zabiegu oraz znieczulenia, które należy zastosować do jego przeprowadzenia. I tak:
- przy znieczuleniu miejscowym, wystarczy wywiad lekarski,
- w znieczuleniu podpajęczynówkowym lub nadoponowym anestezjolog określa zakres badań obejmujących układ krzepnięcia i morfologię,
- przy znieczuleniu ogólnym, dodatkowo lekarz wykonuje RTG płuc. Jeśli masz problemy z układem krążenia, powinieneś także wykonać wysiłkowe EKG.
Niezależnie od rodzaju znieczulenia, musisz się liczy z wykonaniem następujących badań:
- morfologia krwi,
- oznaczenie grupy krwi,
- stężenie mocznika i kreatyniny,
- podstawowe parametry układu krzepnięcia,
- badanie elektrokardiograficzne (EKG),
- badanie ogólne moczu,
- poziom elektrolitów (sód, potas),
- oznaczenie poziomu HBS i HCV,
- RTG klatki piersiowej.
Przebieg operacji
Operacja metodą tradycyjną
Lekarz rozcina powłoki brzuszne, po czym umieszcza na swoim miejscu jelita zawartość worka przepuklinowego. Zgodnie z dzisiejszym stanem wiedzy w leczeniu stosuje się metodę beznapięciową z użyciem specjalnej siatki z teflonu, dakronu lub teritalu. W ten sposób zabezpiecza się operowane miejsce przed ponowną przepukliną pachwinową.
Operacja metodą laparoskopową
W tym przypadku, lekarz wykonuje tylko niewielkie nacięcia powłoki jamy brzusznej i tą drogą wprowadza kamerę oraz narzędzia. Z ich pomocą odprowadza zawartość przepukliny. Następnie używając wspomnianej już siatki, wzmacnia ścianę kanału pachwinowego i zszywa otrzewną.
Ryzyka i ewentualne powikładnia
Ryzyka po operacji przepukliny pachwinowej są zróżnicowane i mają na nie wpływ zarówno cechy indywidualne pacjenta jak i użyta procedura zabiegowa, którą dobierze lekarz proktolog w procesie leczenia operacyjnego.
Do najczęstszych należą:
- obrzęk okolicy operowanej,
- zaburzenia czucia powierzchownego w okolicy rany pooperacyjnej,
- infekcja rany pooperacyjnej,
- odczyn na tworzywo sztuczne,
- ból, który swoje źródło może mieć w drażnieniu nerwów przez siatkę, albo ich uszkodzeniu,
- rozejścia się rany pooperacyjnej,
- krwiak w miejscu szycia,
- nawrót przepukliny,
- nerwobóle,
- zakażenie siatki,
- zakrzepica żył kończyn dolnych.
Rekonwalescencja po operacji przepukliny pachwinowej
Przez pierwsze 24 godziny po operacji, pacjent nie może spożywać pokarmów. Po tym czasie powinien przejść na lekkostrawną dietę.
Gdy kontrola rany pooperacyjnej przebiegnie pomyślnie, chory zostaje wypisywany do domu, z zaleceniem przyjmowania leków przeciwbólowych i szczególnego dbania o higienę w okolicy rany, połączonego z codzienną zmianą opatrunku.
Do pełnej sprawności życiowej, pacjent powinien wrócić już po ok. 10 dniach, w przypadku leczenia metodą laparoskopową.
Przepuklina pachwinowa jest zaliczana do schorzeń krytycznych z punktu widzenia ludzkiego życia i zdrowia. Dlatego zabiegi z nią związane powinny być przeprowadzone bez większej zwłoki. W zdecydowanej większości przypadków zaleca się laparoskopową procedurę dla zabiegu. Jeśli zauważysz u siebie jakiekolwiek niepokojące objawy które pasują do opisywanych tutaj wskazań skontaktuj się z Centrum Medycznym INTER-MED i zapisz się na wizytę u proktologa.
Lekarze wykonujący operacje
